------🔸Deegan-Feier der alten iranischen Feierlichkeiten anlässlich der Benennung des Tages und des Monats im iranischen Kalender
Was ist das Daegan-Fest?
Die Deegan-Feierlichkeiten am 2., 9. und 7. Januar im offiziellen Kalender des Landes wurden im iranischen Kalender gefeiert, um den Namen des Tages und des Monats zu markieren.
Abgesehen von den Feierlichkeiten, die zu verschiedenen Anlässen stattfanden, feierten die Iraner jeden Monat den Tag und den Monat des Monats. Wie schon in den letzten Monaten hatten wir auch das Tigerfest und das Fest von Mehregan. Aber der Monat Januar ist anders als andere Monate.
Einerseits ist "D" nicht der Name eines der Amshaspandan oder Götter des Zoroastrismus, während andere Monate und die meisten Tage des Monats nach diesen Minoo-Kräften benannt sind, die immer noch im iranischen Kalender verbleiben. Auf der anderen Seite werden jeden Monat drei Tage "D" genannt, und auf diese Weise haben wir drei Dagan-Feiern im Januar.
Er war so stolz, dass er drei Tage im Monat hatte Gott ist der Allmächtige und Erhabene in Deiner Gegenwart. Der Schöpfer ist der Schöpfer des Universums, der Schöpfer des Universums. In der gesamten zoroastrischen Literatur wird Ahura Mazda Dadar oder Schöpfer genannt, und Zoroastrier nennt ihn manchmal auch "den Schöpfer des Lebens".
Der kälteste Monat des Jahres wurde nach dem großen Gott benannt, um den Menschen durch die bittere Kälte zu helfen. Im Pahlavi Nesk (Banehshen) wird auch gesagt, dass in diesem Monat der Winter für Iranovich am kältesten sein wird.
Der zoroastrische Monat dreißig Tage war in vier Teile unterteilt, die am Anfang des ersten Teils den Namen Ahura Mazda und am Anfang der anderen drei Teile den Namen "D" bildeten, das Adjektiv von Ahura Mazda, und dies ähnelt der Einteilung des Monats in die Woche von Sami. Auf diese Weise beginnt jeder Teil des Monats im Namen Gottes: der erste des Monats im Namen Hermazd, der achte, fünfzehnte und dreiundzwanzigste des Monats im Namen D.
Jeder dieser vier berühmten Tage ist der Beginn einer neuen Woche im Monat, und um einander nicht zu verwirren, wird jeder von ihnen mit dem Namen des nächsten Tages versehen, und so wird der achte Tag Dezember bis zum 15. Dezember, der Stempel des dritten Tages des Festes Daegan und der 23. Tag des Tages die Religion des vierten Tages von Dagan genannt.
Im Januar wurde an allen drei Tagen das Daegan-Fest zum Lob des Großen Gottes gefeiert, drei im kältesten Monat des Jahres.
Im offiziellen Kalender des Landes finden diese drei Feierlichkeiten am 22., 30. und 7. Januar statt. Der Grund dafür ist, dass alle zoroastrischen Monate dreißig Tage sind, während wir im offiziellen Kalender des Landes sechs Monate und einunddreißig Tage haben. Der sechste Tag des Monats ist der Tag des Monats Hadsch (der Tag des Gerichts) und der dritte Tag des Monats, der der Name des Imams ist, und der dritte Tag 😊 des Monats.
 Und sie alle haben das Recht zu sagen: "Selig sind die Kinder des Herrn, und sie sind die Verlierer."
Aber viele Wissenschaftler sind überrascht, dass D nicht der erste Monat des Jahres war. Unabhängig davon waren viele von ihnen, darunter auch der deutsche Wissenschaftler Marquart, ursprünglich nicht so und es wird erwartet, dass Ahura Mazda einen prominenten Platz im Jahr einnehmen wird, entweder am Anfang (wie es bei den Tagen des Monats der Fall ist) oder in der Mitte
Geiger, ein weiterer deutscher Wissenschaftler, glaubt, dass der Mond der Beginn oder die Zeit der Sassaniden ist. Es war das Gleiche wie die Frühlings-Tagundnachtgleiche und deshalb fand in diesem Monat die Daegon-Feier statt. Der dänische Wissenschaftler Arthur Kristen Sen schließt aus der Summe der vorgestellten Ideen über den iranischen Kalender, dass die Iraner zwei Kalender pro Jahr hatten.
Der erste Monat des Monats Dīrān, der Beginn des Monats des Schöpfers und der erste Tag des Monats Dīr, von denen der erste Tag der erste Tag des Monats des Schöpfers war, der erste Tag des Monats Dīr, der erste Tag des Monats Dīr, der erste Tag des Monats Dīr, der erste Tag des Monats Dīr, der erste Tag des Monats des babylonischen Kalenders. Der Monat D. war in beiden Kalendern der erste Monat des Jahres. Später erhielt man durch die Kombination zweier Zeitmesser einen neuen Kalender, in dem das Jahr mit dem ersten April begann, und wie das Volksjahr wurde dieses Datum der Frühlings-Tagundnachtgleiche gleichgestellt, so dass
Die Frage der iranischen Zeitlinie ist jedoch heute zu einem problematischen Thema für Wissenschaftler geworden, und zwar aus Gonelgons Gründen, wie z. B. der Nichtbeachtung des Sprungs und einiger Zeitlinienverschiebungen oder der Möglichkeit der Existenz von zwei Arten von Zeitmessern. Vor allem in antiken Quellen stimmen die Hinweise auf einige Monate nicht mit dem Wetter dieser Monate überein und sind teilweise sehr verwirrend. Aber was zählt, ist, dass der Kalender mit dem gleichen Namen des Glaubens bleibt.
Namen, deren Konzepte auch mit dem Glauben der iranischen Muslime übereinstimmen. Der Name "Day"😊-Schöpfer), ob zu Beginn des Jahres oder jetzt im kältesten Monat des Jahres, hat seinen Namen im offiziellen iranischen Kalender behalten. Der Fisch, der heilig ist, mit dem Namen Gottes und dem Jahr der gesegneten vierfüßigen Schöpfung. Abgesehen von drei Dagan-Feierlichkeiten wurde in diesem Monat ein weiteres Fest namens "Mediarim Gâh" gefeiert, was "Mitte des Jahres" bedeutet, das als fünftes Lagerhaus bekannt ist, das an die Erschaffung von Vieh erinnert. Das Fest
Der Tag des fünften Gebotes ist der Tag der Auferstehung der Toten, und der Tag der Auferstehung wird sich erfüllen.
Der Tag vor dem fünften Tag von Anbar, der vierte Tag des Monats (entspricht dem 8. Dezember im offiziellen Kalender), ist der Tag des "Goshrou" ("Knoblauchschur"). Die Feier ist mit der öffentlichen Trauer über den Tod des idealen iranischen Königs Jamshid verbunden
An diesem Tag werden die Menschen Knoblauch essen, Traubensaft trinken und Gemüse mit Fleisch kochen und sich vor dem Teufel schützen. Der Grund für diese Feier war, dass die Menschen sich vor dem Kummer retten wollten, der nach Jamshids Tod über sie kam, und sie schworen, kein Fett anzurühren, und dieser Brauch blieb unter ihnen, und mit dieser Speise heilten sie sich von den Krankheiten, die durch böse Geister verursacht wurden.
Ah Wenn der Mond in der Mitte des Mondes steht, dann ist der Mond mehr als der Mond. Das Essen, das an diesem Tag verzehrt wird, ist ein Zeichen für einen kalten Kampf.
Wir kehren zum Iran und zum Brand von Varjavand zurück 🔥.
Payandeh Iran  Javid Shah 
 Renaissance-Iranisch 
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
🔸جشن دیگان از جشن های ایران باستان به مناسبت همنام شدن روز و ماه در گاهشمار ایرانیان
جشن دیگان چیست؟
جشن دیگان در روزهای دوم و نهم و هفدهم ماه دی در گاهشمار رسمی كشور از جشن‌هایی است كه به مناسبت همنام شدن روز و ماه در گاهشمار ایرانیان برگزار می‌شد.
ایرانیان گذشته، گذشته از جشن‌هایی كه به مناسبت‌های گوناگون برگزار می‌كردند، همنام شدن روز و ماه را هم در هر ماه جشن می‌گرفتند. همانند جشن دیگان در ماه‌های پیش، جشن‌ تیرگان  و جشن مهرگان را نیز داشتیم. اما ماه دی تفاوتی اساسی با ماه‌های دیگر دارد.
از یك سو، «دی» نام هیچ یك از امشاسپندان یا ایزدان آیین زرتشت نیست، در حالی كه دیگر ماه‌های سال و بیشتر روزهای ماه با نام این نیروهای مینوی نامگذاری شده‌اند كه هنوز هم این نام‌ها در گاهشمار ایرانی باقی است. از سوی دیگر، در هر ماه، سه روز به نام «دی» نامگذاری شده است و به این ترتیب، در ماه دی سه جشن دیگان داریم.
دی از چنان ارزشمندی برخوردار بوده كه سه روز در هر ماه را به نام خود اختصاص داده است.
دی درحقیقت صفت خدای یگانه و بزرگ در آیین زرتشت، اهورامزدا است. دی از صورت پهلوی «دَی» و اوستایی «دَذوَه» به معنی آفریننده است. در سراسر ادبیات زرتشتی، اهورامزدا با صفت دادار یا آفریننده نامیده شده، زرتشت هم در گاهان او را «آفریننده زندگی» می‌خواند.
با این توضیح، سردترین ماه سال به نام خدای بزرگ نامگذاری شده بود تا در گذراندن سرمای سخت یاری‌ بخش مردمان باشد. در نسک پهلوی (بندهشن) نیز آمده كه در این ماه، زمستان به بیشترین سردی به ایرانویچ رسد.
ماه سی روزه زرتشتی به چهار بخش می‌شده است كه در آغاز نخستین بخش نام اهورامزدا و در آغاز سه بخش دیگر نام «دی»، صفت اهورامزدا قرار داشته است و این چیزی شبیه به تقسیم ماه به هفته سامی است. به این ترتیب، هر بخش ماه به نام خدا آغاز می‌شده است: اول ماه به نام هُرمزد، هشتم و پانزدهم و بیست و سوم ماه به نام دی.
هر یك از این چهار روز شهره آغاز هفته‌ای تازه در ماه است و برای آن كه دی‌ها با هم اشتباه نشوند، هر یك از آنها را با نام روز بعد همراه می‌كنند و بدین گونه، روز هشتم را دی به آذر روز، روز پانزدهم را دی به مهر روز سومین جشن دیگان و روز بیست و سوم را دی به دین روز چهارمین جشن دیگان می‌گویند.
در ماه دی، در هر سه این روزها جشن دیگان در ستایش و نیایش خدای بزرگ برگزار می شد، سه جشن نیایشی در سردترین ماه سال.
برپتایه گاهشمار رسمی كشور، این سه جشن دیگان به روزهای دوم و نهم و هفدهم دی ماه موكول می‌شود. دلیل آن كه همه ماه‌های زرتشتی سی روزه هستند، در حالی كه در گاهشمار رسمی كشور، شش ماه، سی و یك روزه داریم. این شش روز اختلاف سبب شده كه هشتم دی زرتشتی با دوم دی گاهشمار رسمی همسانی شود و به همین ترتیب بنا بر نسک پهلوی بُندهشن 😊 آغاز آفرینش) این چهار روز ماه كه به نام هورمزد و سه دی است،‌ یكی بر نام، یكی بر گاه، یكی بر دین و یكی بر زمان دلالت می‌كنند كه همیشه بوده‌اند.
همچنین در همین نسک آمده است كه هر گلی از آنِ یكی از آنان است: «مورد و یاسمن هرمزد را خویش است، با درنگ دی به آذر را، كاردَك دی به مهر را، شنبلید دی به دین را.»
اما بسیاری از دانشمندان از این كه «دی» نخستین ماه سال نبوده است، اظهار شگفتی كرده‌اند. به نگر بسیاری از آنان، از جمله ماركوارت، دانشمند آلمانی، در اصل چنین نبوده و انتظار می‌رود كه اهورامزدا جای برجسته‌ای را در سال تقبّل كند، یا در آغاز (چنان كه در مورد روزهای ماه چنین است) یا در وسط.
گایگر (Geiger) دیگر دانشمند آلمانی باور دارد ماه دی در آغاز یا زمانی در دوره ساسانیان است. برابر با اعتدال بهاری بوده است و به همین دلیل در این ماه جشن دیگان برگزار میشده است. «آرتور کریستن سن» ،دانشمند دانمارکی، از مجموع نظریاتی که در خصوص گاهشمار ایرانی ارائه شده، نتیجه می‌گیرد كه ایرانیان دوگاهشمار سالیانه داشته‌اند.
یكی سال عامه كه از انقلاب تابستانی آغاز می‌شده و نخستین ماه آن فروردین بوده و دی، یعنی ماه دهم، از اعتدال بهاری آغاز می‌شده است و یكی سال دینی كه مانند سال بابلیان از اعتدال بهاری آغاز می‌شده و در نتیجه، نخستین ماه آن دی یعنی ماه آفریدگار و اول دی، یعنی خرم روز، روز اول آن بوده است. ماه دی در هر دو گاهشمار نخستین ماه سال بوده. بعدها با تلفیق دو گاهشمار، گاهشمار نوینی به دست آمد كه سال در آن از نخستین فروردین آغاز می‌شد و مانند سال عامه، این تاریخ با اعتدال بهاری برابر به شمار می‌آمد، به طوری كه آغاز نجومی سال دینی حفظ می‌شد.
به هر حال، مساله گاهشمار ایرانیان به دلایل گونلگون از جمله مراعات نكردن كبیسه و برخی جا به جایی‌های گاهشماری یا احتمال وجود دو نوع گاهشمار، امروزه به مساله‌ای غامض برای دانشمندان تبدیل شده است. به خصوص كه در منابع قدیم اشاراتی كه به برخی ماه‌ها می‌شود با آب و هوای امروزی آن ماه‌ها مطابقت نمی‌كند و گاه بسیار گیج كننده است. اما آنچه اهمیت دارد، باقی ماندن این گاهشماربا همان نام های اعتقادی آن است.
نام هایی که مفاهیم آن با باورهای ایرانیان مسلمان نیز هماهنگ بوده و نگاهداری شده است. نام «دی» 😊 آفریننده)، چه در آغاز سال بوده و چه حالا در سردترین ماه سال، به هر حال نام خود را در تقویم رسمی ایرانیان حفظ كرده است. ماهی كه تقدس آن با نام خدا و همچنین با سالگرد آفرینش چهارپای مفید (برابر با باورهای زرتشتی) كامل می‌شود. به جز سه جشن دیگان، جشن دیگری به نام «مِدیاریم گاه» به معنای «میان سال» در این ماه برگزار می‌شد شهره به گاهانبار پنجم كه به یادبود آفرینش چهارپایان بوده است. این جشن از روز دی به مهر (15 دی برابر با نهم دی در گاهشماررسمی) به مدت پنج روز برگزار می‌شد و یكی از اعمال آن، فراهم كردن انبار زمستان برای دام‌ها بوده است.
بیرونی عالوه بر جشن دیگان جشن دیگری را هم در روز پیش از آغاز گاهانبار پنجم، روز چهارده دی ماه (مبرابر با 8 دی در گاهشمار رسمی) كه روز «گوش» باشد، ثبت كرده است به نام «سیر شور». این جشن را در پیوند با سوگواری عمومی برای مرگ جمشید، پادشاه آرمانی ایران می‌دانند.
در این روز مردم سیر می‌خورند و آب انگور می‌نوشند و سبزیجات را با گوشت می‌پزند و با این كار، خود را از شیطان حفظ می‌كنند. دلیل این جشن این بود كه مردم می‌خواستند كه از اندوهی كه پس از كشته شدن جمشید بر آنان رسیده بود، و سوگند خورده بودند كه به هیچ چربی دست نزنند، خویش را برهانند و این رسم در میان آنان برجای ماند و با آن غذا از بیماری‌هایی كه از ارواح بد ناشی می‌شود، خود را شفا می‌بخشند.
اگر دی ماه را در زمان بیرونی در موسم سرما بدانیم، «سیر شور» موجه‌تر می‌نماید. زیرا خوراكی‌هایی كه در این روز مصرف می‌شود، نشان از نوعی مقابله با سرما دارد.
به ایرانشهر و آتش ورجاوند بازمیگردیم 🔥
پاینده ایران 
#جاویدشاه 
#رنسانس_ایرانی 
🔥
💎
 

------------------------------------------------------------------------

Deegan-Feier der alten iranischen Feierlichkeiten anlässlich der Benennung des Tages und des Monats im iranischen Kalender
Was ist das Daegan-Fest?
Die Deegan-Feierlichkeiten am 2., 9. und 7. Januar im offiziellen Kalender des Landes wurden im iranischen Kalender gefeiert, um den Namen des Tages und des Monats zu markieren.
Abgesehen von den Feierlichkeiten, die zu verschiedenen Anlässen stattfanden, feierten die Iraner jeden Monat den Tag und den Monat des Monats. Wie schon in den letzten Monaten hatten wir auch das Tigerfest und das Fest von Mehregan. Aber der Monat Januar ist anders als andere Monate.
Von

Vorschläge für dich  · Darius A. Kamali  ·   ·